CENTRES FERMÉS : violences et transferts à tout va “On nous retire tous nos droits”

Des personnes en soutien se sont rassemblées devant l’Office des Étrangers pour dénoncer les récents décès de personnes détenues en centres fermés, les conditions de détention ainsi que les violences physiques et psychologiques que ces personnes subissent quotidiennement et qui mènent à des décès et appeler à la régularisation !

Face aux revendications et témoignages, l’Office des étrangers dément et tient notamment les propos suivants : “chaque lieu prodigue tout l’accompagnement médical et psychologique nécessaire pour que ce retour soit vécu le mieux possible”.

Les détenus témoignent pourtant du manque de soins prodigués, des menaces et tortures subies et des traumatismes que cela occasionne :

“On nous prend pour des cons ; pourtant on sait parler, on peut cerner, on peut dialoguer, on peut négocier mais on reçoit uniquement des menaces de retour forcé si on parle au média, si on vous tél, si on demande un psy, ou un médecin. On ne peut pas se défendre, on n’a aucun droit ; et beaucoup ont très peur des représailles s’ils disent quelques choses, s’ils vous tél. “

“Y a personnes à qui parler, personnes ne nous explique”

“la population ne sait pas ce qui se passe ici , c’est pire que du racisme, c’est de l’esclavagisme caché, on ne peux pas se défendre, on nous a retiré tous nos droits.”

“nous sommes tous traumatisés par ces menaces et ces véritables tortures”

“c’est grave d’enfermer et de maltraiter des gens parce que “sans-papiers”

“Y a de quoi devenir fou face à cette injustice”

Les personnes détenues au 127 bis nous ont également rapporté qu’un suicide avait eu lieu dans le centre le 07/01/2024. Ce décès est, à ce jour, toujours nié par la direction. Certaines personnes détenues dans ce centre nous disent :

“on essaie de nous le cacher”

“ça suffit maintenant , c’est le deuxième en 15 jours”

“on va pas laisser cela comme ça”

“cela ne m’étonne pas, on est traité comme des animaux, je comprend qu’on peut en arriver là”

L’Office des étrangers attribue l’état psychologique des personnes détenues en centres fermés au fait que “celles-ci sont souvent en bout de procédure et en voie d’être rapatriées vers leur pays d’origine” et ne reconnait donc ni la violence de la détention ni leur responsabilité dans les traumatismes que la détention en tant que telle mais également le comportement des employé.es de ces centres fermés occasionnent et perpétuent !

Récemment encore, des témoignages attestent pourtant à nouveau des violences que ces personnes subissent :

– Au 127 bis, un détenu a été gravement tabassé par la sécurité le 06/01/2024 : il était arrivé en retard pour son petit déjeuner. Il a exprimé son désaccord. La sécurité la isolé dans une pièce sans caméra et la tabassé puis mis au cachot. Après quelques jours, il a été transféré dans un autre centre et mis en isolement. En date du 24/01/2024 il y est toujours.

– Au 127 bis, dimanche 14/01/2024 à 22 heures : Un détenu demande après la tondeuse. Un gardien lui dit d’aller voir dans une autre pièce. Il ne la trouve pas et redemande. Les gardiens rigolent de lui. Il insiste. ” Une heure ou deux après, 10 “security” me dit d’aller au bureau. Je refuse et retoune dans ma chambre (car je sait très bien que cela veut dire cachot). Du coup, 20 sécurités arrivent. Une dizaine de détenus empêchent la sécurité de me prendre.” Bagarre générale et 5 détenus sont mis au cachot. L’un d’eux dit qu’il a reçu très peu de coup mais que d’autres ont été gravement battus. Il a porté plainte. Les 5 ont été transférés dans divers centres.

SOLIDARITÉ AVEC LES DÉTENU.E.S

FEU AUX CENTRES FERMÉS

GESLOTEN CENTRA : geweld en overplaatsingen ten koste van alles : “Al onze rechten worden afgepakt”.

Uit solidariteit verzamelden personen zich voor de Dienst Vreemdelingenzaken op 19 januari 2024 om de recente sterfgevallen te veroordelen van mensen die vastzitten in gesloten centra, evenals de detentieomstandigheden en het fysieke en psychologische geweld waaraan deze mensen dagelijks worden blootgesteld en dat tot sterfgevallen leidt, en om op te roepen tot regularisatie !
In antwoord op de beweringen en getuigenissen ontkent de Dienst Vreemdelingenzaken de beschuldigingen en stelt met name dat “elke plaats alle medische en psychologische steun biedt die nodig is om de terugkeer zo comfortabel mogelijk te maken”.

De gedetineerden getuigen echter van het gebrek aan zorg, de bedreigingen en martelingen die ze hebben ondergaan en het trauma dat dit heeft veroorzaakt :
“We worden voor idioten aangezien ; terwijl we weten hoe we moeten praten, we kunnen dingen begrijpen, we kunnen discussiëren, we kunnen onderhandelen, maar het enige wat we krijgen zijn bedreigingen met gedwongen terugkeer als we met de media praten, als we jullie bellen, of als we om een psychiater of een dokter vragen. We kunnen onszelf niet verdedigen, we hebben geen enkele rechten ; en velen zijn erg bang voor represailles als ze iets zeggen, als ze jullie bellen.”
“Er is niemand om mee te praten, niemand legt ons iets uit”.
“Mensen weten niet wat hier aan de hand is, het is erger dan racisme, het is verborgen slavernij, we kunnen onszelf niet verdedigen, al onze rechten zijn ons ontnomen”.
“We zijn allemaal getraumatiseerd door deze bedreigingen en door deze werkelijke marteling”.
“Het is ernstig om mensen op te sluiten en te mishandelen omdat ze ‘ongedocumenteerd’ zijn”.
“Het onrecht is van dergelijke mate om gek van te worden”.

De gedetineerden van 127 bis vertelden ons ook dat er op 07/01/2024 een zelfmoord had plaatsgevonden in het centrum. Tot op vandaag ontkent de directie dit sterfgeval. Sommige gedetineerden in dit centrum verklaarden ons het volgende :

“ze proberen het voor ons te verbergen
“genoeg is genoeg, dit is de tweede keer in 15 dagen”.
“we laten het niet zo”.
“Het verbaast me niets, we worden als beesten behandeld, ik snap hoe het zover heeft kunnen komen”.

De Dienst Vreemdelingenzaken wijt de psychologische toestand van mensen die in gesloten centra vastzitten aan het feit dat “ze vaak aan het einde van de procedure zijn en in het proces van repatriëring naar hun land van herkomst”, en erkent dus noch het geweld van de detentie noch hun verantwoordelijkheid voor het trauma dat detentie als zodanig, maar houdt daarbij ook het gedrag van de medewerkers van deze gesloten centra in stand !
Onlangs is er echter nog meer bewijs geleverd van het geweld waaraan deze mensen worden blootgesteld :

– In 127 bis werd op 06/01/2024 een gedetineerde zwaar mishandeld door de bewaking : hij was te laat gekomen voor zijn ontbijt. Hij was het er niet mee eens en de bewaking isoleerde hem in een kamer zonder camera’s, sloeg hem en sloot hem op in een isoleercel. Na enkele dagen werd hij overgebracht naar een ander centrum en in isolatie geplaatst. Sinds 24/01/2024 zit hij daar nog steeds.
– In 127 bis, zondag 14/01/2024 om 22u : Een gevangene vraagt naar de tondeuse. Een bewaker zegt hem dat hij in een andere kamer moet gaan kijken. Hij vindt hem niet en vraagt het opnieuw. De bewakers lachen hem uit. Hij houdt vol. “Een uur of twee later zeiden 10 bewakers dat ik naar het kantoor moest gaan. Ik weiger en ga terug naar mijn kamer (want ik weet heel goed dat dat een isoleercel betekent). Plotseling kwamen er 20 bewakers aan. Ongeveer tien gevangenen verhinderden dat de bewakers me meenamen.” Er ontstond een algemene vechtpartij en 5 gevangenen werden in de isoleercel gezet. Eén van hen zei dat hij weinig klappen had gekregen, maar dat anderen zwaar waren mishandeld. Hij diende een klacht in. De 5 werden overgeplaatst naar verschillende centra.

SOLIDARITEIT MET DE GEVANGENEN
WEG MET DE GESLOTEN CENTRA

CLOSED CENTRES : violence and transfers : “All our rights are being taken away”

People gathered in front of the Immigration Office on 19 January 2024 to denounce the recent deaths of people who were detained in closed centres, to denounce the conditions of detention and the physical and psychological violence to which these people are subjected on a daily basis and which lead to these deaths, and lastly, to call for regularisation !
In response to the claims and testimonies, the Immigration Office denies the allegations, stating in particular that “each place provides all the medical and psychological support necessary to ensure that the return is as comfortable as possible”.
However, the detainees testify to the lack of care provided, the threats and torture they have suffered and the trauma this has caused :
“We’re being taken for idiots ; yet we know how to talk, we know how to make sense of things, we can have a dialogue, we can negotiate, but all we get are threats of forced return if we dare to talk to the media, if we phone you, or if we ask for a shrink or a doctor. We can’t defend ourselves, we don’t have any rights ; and many are very afraid of reprisals if they say anything or if they phone you.”
“There’s no one to talk to, no one explains anything to us”.
“People don’t know what’s going on here, it’s worse than racism, it’s hidden slavery, we can’t defend ourselves, all our rights have been taken away”.
“We are all traumatised by these threats and genuine torture”.
it’s terrible to lock people up and mistreat them because they’re “undocumented””.
“It’s enough to drive you mad in the face of this injustice”.
The detainees at 127 bis also told us that a suicide had taken place at the center on 07/01/2024. To this day, management denies this death. Some detainees at this centre told us the following :
“they are trying to hide it from us
“enough is enough, this is the second time in 15 days”.
“we won’t let it be”.
“I am not surprised, we are treated like animals, I understand how it could have come to this”.

The Immigration Office attributes the psychological state of people detained in closed centres to the fact that “they are often at the end of the procedure and in the process of being repatriated to their country of origin”, and therefore acknowledges neither the violence of the detention nor their responsibility for the trauma that detention as such, but it also causes and perpetuates the behaviour of the employees of these closed centres !

However, there has recently been further evidence of the violence to which these people are subjected :
– At 127 bis, a detainee was severely beaten up by security on 06/01/2024 : he had arrived late for his breakfast. He expressed his disagreement. Security isolated him in a room without cameras, beat him up and put him in solitary confinement. After a few days, he was transferred to another centre and placed in isolation. As of 24/01/2024 he is still there.
– At 127 bis, Sunday 14/01/2024 at 10pm : A prisoner asks about the hair clippers. A guard tells him to go and look in another room. He doesn’t find it and asks again. The guards laugh at him. He insisted. “An hour or two later, 10 security told me to go to the office. I refuse and go back to my room (because I know very well that means isolation cell). Suddenly, 20 security guards arrived. About ten prisoners prevented security from taking me.” There was a general fight and 5 prisoners were put in solitary confinement. One of them said that he had received very few beatings, but that others had been badly beaten. He lodged a complaint. The 5 were transferred to various centres.

SOLIDARITY WITH PRISONERS
FIRE TO CLOSED CENTRES