Témoignages des violences policières aux aéroports de Zaventem et de Charleroi

19 Décembre 2023

Très régulièrement, nous recevons des témoignages de violences policières lors de tentatives d’expulsions forcées.
Ici quelques-uns parmi d’autres récoltés ces derniers mois :

• “6 flics : J’ai été déshabillé et fouille complète, menotté et grosse ceinture. J’ai été porté dans l’avion. Les flics ont dit aux passagers que j’étais un prisonnier. Moi j’ai crié que je n’étais pas un prisonnier, que je n’ai jamais fait de mal. Du coup ils m’ont poussé avec la tête en bas entre mes genoux en me prenant par les cheveux par 2 flics… J’ai continué à crier. Cela a duré 15 minutes. J’étouffais. Puis ils m’ont redressé pendant 1 minute, puis à nouveau tête en bas. Je croyais que j’allais mourir. Les hôtesses sont intervenu.e.s et ont demandé de me sortir. Retour au commissariat. On me propose de voir un médecin. Je refuse. Je suis ramené à la camionnette et transféré vers un autre centre fermé. “

• Témoignage d’un co-détenu sur l’expulsion d’un jeune homme : “Ils étaient 9 à l’aéroport pour l’expulser vers son pays Dublin. Il refusait. Neuf policiers se sont acharnés sur lui puis il a été ramené au centre. Tout son visage est tuméfié et il a mal partout.”

• Témoignage d’un détenu depuis 11 mois en centre fermé qui a subi déjà 3 tentatives d’expulsion forcée : “Après 11 mois de centre fermé ils vont encore essayer de m’expulser. C’est très dur : cachot au centre, cachot à l’aéroport, ligoté. Puis embarquement avec violence, me battre pour alerter les passagers, être sorti de l’avion, à nouveau cachot et insultes. Puis retour dans un centre, à nouveau cachot : c’est trop dur. Je pense parfois à quitter la vie. Je veux pas et je peux pas retourner au pays. Ma vie est ici.”

• Autre témoignage publié récemment : A l’arrière de l’avion, ils étaient au total six policiers en civil à l’entourer, le maltraiter et l’empêcher de respirer. L’un d’entre eux se tenait devant lui afin de cacher aux passagers les violences que ses collègues exerçaient sur son corps. “Alors que j’étais assis, j’ai crié à l’aide en français puis en anglais. Ils ont appuyé sur ma tête au maximum, puis ils m’ont relaché au moment où je commençais à perdre connaissance” témoigne S. Témoin de la scène, une passagère sous le choc s’est levée en interpelant les policiers : “vous êtes policiers ou criminels ?”. Réponse d’un policier : “ça ne vous regarde pas, c’est la loi !” “Quelle loi ? Vous voyez pas que ce monsieur est en train de mourir !” répondra la passagère. Le pilote est alors intervenu et l’hôtesse de l’air a demandé aux policiers d’arrêter et de faire sortir S de l’avion tout en exprimant sa colère :“le monsieur devient blanc, il change de couleur. Il va mourir, le pilote demande qu’il sorte de l’avion !” En sortant, il n’arrivait pas à marcher. Une fois de retour dans l’aéroport, il a été mis en cellule pendant deux heures en boxer, puis transféré vers un autre centre fermé. Il sera déplacé au centre de Merksplas après avoir dû faire face à une ultime menace d’un des policiers agresseurs : “tu peux m’attendre, la prochaine fois”. Après cette tentative d’expulsion, S a contacté le consulat d’Algérie à Bruxelles qui lui a dit ne jamais avoir donné de laissez-passer.

• Et enfin, voici le lien vers un témoignage audio datant de mars 2023 : “Droit de l’homme vous dites ? [1]

Nous dénonçons de manière véhémente ces agissements honteux et inqualifiables perpétrés par des fonctionnaires publics, payés pour pratiquer leurs agissements racistes et maladifs à l’encontre de personnes en situation de fragilité extrême. A l’abri de tout regard, sans contrôle extérieur aucun. Si ces comportements désinhibés ont lieu, c’est qu’ils conviennent à la hiérarchie et aux autorités dont ces bourreaux dépendent et qui se plaisent à fermer les yeux.Nous dénonçons ce racisme institutionnel et exigeons la fin de ces pratiques de torture, et des sanctions immédiates et irréversibles.

Getuigenissen van politiegeweld op de luchthavens van Zaventem en Charleroi

We ontvangen regelmatig getuigenissen van politiegeweld tijdens pogingen tot gedwongen uitzetting.
Hier zijn enkele getuigenissen die we de afgelopen maanden ontvingen :

• “6 agenten : ik werd naakt uitgekleed en volledig gefouilleerd, ik kreeg handboeien om en een grote riem. Ik werd het vliegtuig in gedragen. De agenten vertelden de passagiers dat ik een gevangene was. Ik schreeuwde dat ik geen gevangene was, dat ik nooit iets verkeerd had gedaan. Toen duwden ze me met mijn hoofd tussen mijn knieën en 2 agenten pakten me bij mijn haar… Ik bleef schreeuwen. Dit ging 15 minuten door. Ik stikte. Toen hebben ze me 1 minuut rechtop gezet en toen weer ondersteboven. Ik dacht dat ik doodging. De stewardessen kwamen tussenbeide en vroegen aan de agenten mij uit het vliegtuig te halen. Terug naar het politiebureau. Ze stelden voor dat ik naar een dokter zou gaan. Ik weigerde. Ik werd teruggebracht naar het busje en overgebracht naar een ander gesloten centrum. “

• Getuigenis van een medegevangene over de deportatie van een jongeman : “Ze waren met z’n negenen op de luchthaven om hem uit te zetten naar zijn land Dublin. Hij weigerde. Negen politieagenten sloegen hem in elkaar en toen werd hij teruggebracht naar het centrum. Zijn hele gezicht is gezwollen en hij heeft overal pijn.”
• Getuigenis van een gedetineerde die al 11 maanden in een gesloten centrum zit en al 3 pogingen tot gedwongen uitzetting achter de rug heeft : “Na 11 maanden in een gesloten centrum gaan ze me opnieuw proberen uit te zetten. Het is heel zwaar : eenzame opsluiting in het centrum, eenzame opsluiting op het vliegveld, vastgebonden. Dan met geweld aan boord gaan, vechten om de passagiers te waarschuwen, uit het vliegtuig gehaald worden, weer in eenzame opsluiting en beledigd worden. Dan terug naar een centrum, weer in eenzame opsluiting : het is te zwaar. Soms denk ik erover om te stoppen. Ik wil en kan niet terug naar mijn land. Mijn leven is hier.

• Andere recent gepubliceerde getuigenissen : https://www.gettingthevoiceout.org/aan-de-zijkant-gezet-door-de-bewakers-van-het-centrum-om-hem-bij-verrassing-te-deporteren-verzette-hij-zich-tegen-het-geweld-van-de-politie-en-zijn-deportatie/ Achterin het vliegtuig werd hij omringd door zes agenten in burger die hem mishandelden en hem beletten te ademen. Een van hen ging voor hem staan om het geweld dat zijn collega’s op zijn lichaam uitoefenden voor de passagiers te verbergen. “Toen ik ging zitten, schreeuwde ik om hulp in het Frans en daarna in het Engels. Ze drukten zo hard ze konden op mijn hoofd en lieten me toen los net toen ik het bewustzijn begon te verliezen”, getuigt S. Een geschokte passagier was getuige van het tafereel en stond op om de politieagenten te ondervragen : “Zijn jullie politieagenten of criminelen ? Een politieagent antwoordde : “Het gaat je niets aan, het is de wet ! “Welke wet ? Kunt u niet zien dat deze man stervende is !” antwoordde de passagier. De piloot kwam tussenbeide en de stewardess vroeg de politie te stoppen en S uit het vliegtuig te halen, terwijl ze haar woede uitte : “De man wordt wit, hij verandert van kleur. De piloot wil hem uit het vliegtuig hebben ! Toen hij uitstapte, kon hij niet meer lopen. Eenmaal terug op het vliegveld werd hij twee uur lang in zijn boxershort in een cel gestopt en daarna overgebracht naar een ander gesloten centrum. Hij werd overgebracht naar het centrum van Merksplas nadat hij een laatste dreigement van een van de aanvallende politieagenten onder ogen had gekregen : “je kunt de volgende keer op mij wachten”. Na de uitwijzingspoging nam S contact op met het Algerijnse consulaat in Brussel, dat hem vertelde dat zij hem nooit een laisser-passer had gegeven.

• Tot slot is hier een link naar een audio-getuigenis uit maart 2023 : “Droit de l’homme vous dites ? [2]

Wij veroordelen met klem deze schandelijke en onuitsprekelijke daden van overheidsambtenaren, die betaald worden om hun racistische en ziekelijke gedrag uit te oefenen tegen mensen in uiterst kwetsbare situaties. Uit het oog, uit het hart. Als dit ongeremde gedrag plaatsvindt, is dat omdat het de hiërarchie en de autoriteiten goed uitkomt van wie deze folteraars afhankelijk zijn en die graag een oogje dichtknijpen.Wij stellen dit institutionele racisme aan de kaak en eisen dat er een einde komt aan deze martelpraktijken, met onmiddellijke en onomkeerbare sancties.