Deze mobilisatie was bedoeld om het opsluiten, deporteren en criminaliseren van personen met een migratieachtergrond te veroordelen. Er werd solidariteit getoond met de gevangenen door het eisen van vrijheid in beweging en vestiging voor iedereen.

Het was ook een herinnering aan het feit dat het in 2023 30 jaar geleden is dat de wet op detentie van mensen zonder papieren van kracht ging (op 9 mei 1993). Daarnaast is het 25 jaar geleden dat Semira Adamu tijdens een deportatie door politieagenten werd vermoord. 5 jaar geleden werd de 2-jarige Mawda gedood door politieagenten tijdens een achtervolging aan de grens. Tenslotte was 2023 ook het jaar van de dood van Tamazi Rasoian in het detentiecentrum van Merksplas.

Deze tragische herdenkingen tonen aan dat het asiel- en immigratiebeleid van België, toen en nu, een ernstige impact heeft op het leven van mensen op de vlucht.

Om 14.30 uur vertrok de mars vanuit het station van Nossegem. Eenmaal aangekomen voor het centrum 127bis, stelden de betogers vast dat de autoriteiten de gedetineerden overgeplaatst hadden naar vleugels van het gebouw die aan het zicht onttrokken zijn, om zo elke interactie met de buitenwereld te verhinderen. Er werden slogans geroepen door de actievoerders, die niettemin probeerden van zich te laten horen via de andere kant van het gevangeniscomplex.

Een paar honderd meter verderop, voor het Caricole centrum, slaagden de demonstranten er uiteindelijk in om visueel contact te maken en rechtstreeks met gevangenen te praten via de ramen en het terras van het gebouw. De gevangenen werden uitgenodigd om te bellen naar een telefoonnummer dat omgeroepen werd en om zo te vertellen over hun persoonlijke en collectieve situatie en opsluiting. Vervolgens werden er een aantal toespraken gehouden.

Uiteindelijk konden een persoon opgesloten in 127bis en een persoon opgesloten in Caricole via een versterkt telefoongesprek getuigen over de ontzetting en het onbegrip van veel gedetineerden toen ze geconfronteerd werden met hun opsluiting. Zo hadden ze het onder andere over de administratieve ondoorzichtigheid rond de omstandigheden van hun hechtenis en over de spanningen en « problemen » met de bewakers.

Aangezien er voor deze twee gesloten centra al jaren geen toegestane manifestatie meer heeft plaatsgevonden, was het doel van de manifestatie om de aandacht te vestigen op de onmenselijke behandeling van mensen zonder papieren. Van het gebrek aan toegang tot legaal en fatsoenlijk werk tot de moeilijkheid om te studeren en onderdak te vinden. En van opsluiting in gesloten centra tot deportatie of, in de ergste gevallen, de dood door toedoen van politieagenten : het is hetzelfde xenofobe beleid dat verantwoordelijk is voor dit geweld.